Μάρκος και Άννα

Άννα όπως τόσες άλλες, Αννα όμορφη Άννα
Θα φύγει κάποτε θα φύγει. Της συνοικίας το αστέρι
Η Άννα με τις φιλενάδες κλείνει τα μάτια και το ξέρει

Ο Μάρκος μες τα ρούχα του που κλαίει, ο Μάρκος
μια καρδιά που καίει.
Με την μάνα και την αδελφή του και
την άχαρη ζωή του.
Μα όταν νυχτώνουνε οι δρόμοι, τρέχει να βρει
τη συμμορία.
Ο Μάρκος με τους κολλητούς, ο Μάρκος τσαμπουκάς
στην συνοικία

Το φεγγάρι μια μπάλα στ'ουρανού το μπιλιάρδο
Και τ'αστέρια αμέτρητα στου φλίπερ το τζάμι
Ο Μάρκος σ'ένα μπαρ δεν ξέρει που να παει
Ένα ξεκλείδωτο γκάζι βουτάει και για την πόλη
τραβάει

Σαββάτο η Άννα πάει για χορό, ο Μάρκος στην πίστα
καλπάζει
Το χορευτάδικο είναι φριχτό, μια αδελφή με πάθος
τον κοιτάζει
Μα πες μου εσύ που όλα τα ξέρεις, ποιος είναι
ο δρόμος για τ'αστέρια
Κοιτάζονται, μιλάνε, γελάνε, μιλάνε με τα χέρια
και αρχίζουν να πετάνε
Αγκαλιά μες την ζαλάδα. Σαν κωμωδία αμερικάνικη
πέρασε και τούτη η βδομάδα
Μα η Αμέρικα μακραίνει. Στην άλλη όχθη της σελήνης
Κυνηγώντας τους η πόλη μ'ένα γέλιο που το αίμα
τους παγώνει

Το φεγγάρι απλώνει, τους πιάνει απ'τον ώμο
Μ'ένα μάτσο αστέρια κατεβαίνει στον δρόμο
Άρρωστο φεγγάρι, στο δρόμο χύνεται
Ένα σκυλί που περνάει, γαβγίζει,
και ξεκουμπίζεται

Η Άννα θέλει να πεθάνει. Ο Μάρκος ονειρεύεται άλλα
μέρη
Κάποιος τους είδε να γυρίζουν χέρι με χέρι


Η καλύτερη διασκευή τραγουδιού που άκουσα ποτέ
Μακράν καλύτερη από το πρωτότυπο
Ο κύριος Luccio Dalla πολύ θα ήθελε να ερμηνεύσει
Το τραγούδι κατά τον τρόπο που το έκαναν οι δίδυμοι.