Φεύγω!

Ρίχνω στην νύχτα μια σπρωξιά παίρνω φωτιά
και ξημερώνει
στην τελευταία ρουφηξιά κάνω όρκο να τελειώσει πια
ότι τελειώνει

Μπαίνω στο τρένο την αυγή για να με βρει σε άλλο
μέρος
η μέρα τούτη που θα μπει να με γλιτώσει από εκεί
που'μουνα ξένος

Φεύγω φεύγω κάθε μέρα φεύγω μέτρο μέτρο όλο πιο
μακριά
φεύγω, φεύγω τόσα χρόνια φεύγω στην καρδιά μου
όλο πιο κοντά

Ρίχνω στα μάτια μου ένα φως και κάνω ανάκριση
μονάχος
ο χωρισμένος μου εαυτός είναι που χώρισε τον
κόσμο από λάθος

Άραγε τι να φταίει τι που ονειρευόμαστε στο ξύπνιο
και να'ναι η λησμονιά αυτή που ανοίγει πόρτες το
πρωί σε κάθε κτύπο


Επιτέλους το όνειρο υλοποιείται!
Την Τετάρτη, 14 - 6 - 06
Επιστρέφω σπίτι μου.
Στο σπίτι της καρδιάς μου.
Ξέρω ότι θα υπάρξουν προβλήματα, δυσκολίες
ζόρια και χίλια άλλα.
Θα περάσουν.

Δυσκολεύομαι κάπως να το πιστέψω.