Βγαίνω ΙΙ
Χθες το βράδυ, σε μία περιπλάνηση δύο - δυόμιση ωρών με τα πόδια έβρισα δύο φορές αυτοκινούμενους.
Η πρώτη, στην Αλεξάνδρας, στο ύψος της Πανόρμου. Είμαι από την πλευρά της τράπεζας Κύπρου. Ανάβει το πράσινο στην διάβαση πεζών. Προχωράω για να περάσω απέναντι.
Ο τύπος στο οικογενειακό διαμαρτύρεται 'δεν μπορούσες να περιμένεις να περάσω'; 'Πράσινο είναι. Εγώ περνάω'. Κατεβάζει το παράθυρο και μου δείχνει τα πίσω από αυτόν αυτοκίνητα. 'Δεν βλέπεις τι γίνεται εδώ'; Ας περίμενες να περάσουμε και μετά'. Σηκώνω τους ώμους μου ' Τι με ενδιαφέρει εμένα; Σειρά μου ήταν να περάσω, πέρασα'. Προχωράει. 'Άντε κουρέψου κακομοίρη'! 'Αντε γαμήσου ρε'! 'Στον κώλο σου ρε'!
Η δεύτερη, στην Πατησίων, πολύ κοντά στην ΑΣΟΕΕ. Καθώς προχωράω ακούω ένα τρομακτικό ήχο. 'Αμάν', σκέφτομαι, 'κατέβηκαν πάλι τα άρματα στους δρόμους; Πάει το κάγκελο της ΑΣΟΕΕ;' Δεν προλαβαίνω να ολοκληρώσω την σκέψη μου και ο τύπος με την μηχανή περνάει και ο ήχος της εξάτμισης απαιτεί να ξεριζώσει τα τύμπανα των αυτιών μας. Τελείως ασυναίσθητα άλλο ένα 'άντε γαμήσου ρε'! βγήκε από το στόμα μου.
Στην κρίση σας.
Update: Αντώναρε, παρότι δεν θα το διαβάσεις αυτό, σε ευχαριστώ πάρα πολύ για αυτήν εδώ την Κωλόγρια. Μακριά, μην αγγίζετε, καίει! Τζιζζζ! Αααα!
Η πρώτη, στην Αλεξάνδρας, στο ύψος της Πανόρμου. Είμαι από την πλευρά της τράπεζας Κύπρου. Ανάβει το πράσινο στην διάβαση πεζών. Προχωράω για να περάσω απέναντι.
Ο τύπος στο οικογενειακό διαμαρτύρεται 'δεν μπορούσες να περιμένεις να περάσω'; 'Πράσινο είναι. Εγώ περνάω'. Κατεβάζει το παράθυρο και μου δείχνει τα πίσω από αυτόν αυτοκίνητα. 'Δεν βλέπεις τι γίνεται εδώ'; Ας περίμενες να περάσουμε και μετά'. Σηκώνω τους ώμους μου ' Τι με ενδιαφέρει εμένα; Σειρά μου ήταν να περάσω, πέρασα'. Προχωράει. 'Άντε κουρέψου κακομοίρη'! 'Αντε γαμήσου ρε'! 'Στον κώλο σου ρε'!
Η δεύτερη, στην Πατησίων, πολύ κοντά στην ΑΣΟΕΕ. Καθώς προχωράω ακούω ένα τρομακτικό ήχο. 'Αμάν', σκέφτομαι, 'κατέβηκαν πάλι τα άρματα στους δρόμους; Πάει το κάγκελο της ΑΣΟΕΕ;' Δεν προλαβαίνω να ολοκληρώσω την σκέψη μου και ο τύπος με την μηχανή περνάει και ο ήχος της εξάτμισης απαιτεί να ξεριζώσει τα τύμπανα των αυτιών μας. Τελείως ασυναίσθητα άλλο ένα 'άντε γαμήσου ρε'! βγήκε από το στόμα μου.
Στην κρίση σας.
Update: Αντώναρε, παρότι δεν θα το διαβάσεις αυτό, σε ευχαριστώ πάρα πολύ για αυτήν εδώ την Κωλόγρια. Μακριά, μην αγγίζετε, καίει! Τζιζζζ! Αααα!
posted by Pan at 11:38 AM
9 Comments:
Εμ, πουλάκι μου κι εσύ, επιμένεις να παίρνεις τους δρόμους!
Δεν πας σε κανά λοφάκι, κανά βουναλάκι, κανά πάρκο στο κάτω-κάτω;
Είναι απίστευτο πόσο αγενείς και θρασείς είναι οι περισσότεροι άνθρωποι στην Αθήνα. Λες κι αυτοί είναι κι άλλοι δεν είναι. Και πρέπει να κάνουν οι άλλοι τα πάντα για να εξυπηρετηθούν αυτοί πρώτοι.
Πολλές φορές θα ήθελα να είχα ένα πτυσσόμενο ρόπαλο, να το βγάζω από την τσάντα, και να απαντάω στον τύπο που δεν με άφησε στην διάβαση, με το ρόπαλο στο χέρι: -Τι είπες πάλι; Για ξαναπέστο;
Να έβλεπα μετά αν θα ήθελε να δεί το γυαλιστερό του οικογενειακό (που στοίχημα ήταν άδειο, γιατί θέλω να πιστεύω ότι δεν θα μίλαγε έτσι μπροστά στα παιδιά του), θρύψαλα! Χα!
Αλλά μετά θα μας πουν άγριους! Η αγριότητα των άλλων δεν μετράει...
Τελος πάντων...
Το χειρότερο είναι ότι σε συγχίζουν στα καλά καθούμενα!
Ουφ, συγχίστηκα! :ο))
Καλημέρα!
Καλημέρα! Μόνο ρόπαλο; Εγώ σκέφτομαι να προμηθευτώ μία κοντόκαννη καραμπίνα που κρύβεται και εύκολα και να κυκλοφορώ. Όντως, άδειο ήταν το αυτοκίνητο.
Γιατί να το γυρίσω στο βουκολικό; Δεν κατάλαβα δηλαδή, οι δρόμοι ανήκουν αποκλειστικά στους τρχοφόρους; Οι υπόλοιποι δηλαδή τι είναι; Εξωγήινοι;
καλα τους είπες... και στους δυο...!
@trilian Δεν μου παει, δεν μου αρέσει καθόλου να βρίζω. Το θεωρώ κατάντια. Έλα μου όμως που δεν σε αφήνουν σε ησυχία οι υπόλοιποι.
Αυτές τις βόλτες δεν είναι καλύτερο να τις κάνεις με τα πόδια;
Το βράδυ όλη η Αθήνα μου φαίνεται όμορφη.Με ταξίδεψες σε βόλτες νυχτερινές και σχώρα με που έχασα το νόημα του ποστ αλλά έπρεπε να στο πω!
@ sorry girl: Μα με τα πόδια βολτάρω! Αυτό είναι το εξοργιστικό, ότι οι αυτοκινούμενοι έχουν γραμμένους τους πεζούς κυριολεκτικά εκεί που δεν πιάνει μελάνι.
Συμφωνώ απολύτως: Η Αθήνα το βράδυ είναι πραγματικά όμορφη. Δεν ξέρω, ίσως το σκοτάδι να καλύπτει την βρωμιά και την ασχήμια, με αποτέλεσμα να μετατρέπεται σε ένα 'ειδυλλιακό' σκηνικό. Μέχρι που έρχεται ένας ή και δύο- μην αρχίσω να βρίζω πάλι -και σου καταβαραθρώνει την διάθεση.
Α!Ξανασχώρα με τότε που δεν το κατάλαβα.Έχεις δίκιο, αλλά δεν θα έπρεπε ένας ή δυο δυσκοίλιοι να μας τη χαλάνε..
Κάποτε μου την είχαν χαλάσει έτσι και χειρότερα στην Πάτρα.Μόνο που εκεί είχα φοβηθεί πραγματικά.Από τότε σκιάζομαι λίγο να σου πω την αλήθεια.
Pan, πως την είδες ότι δεν θα το διαβάσω ποτέ. Χαχαχαχαχαχα...έχασες... σπουδαία η Κωλόγρια ε;
Μ.Α.: Απλά εδώ είμαστε δυο και ο κούκος, για κανένα άλλο λόγο!
Σπουδαία λέει; Βάλε, βάλε! Όπως έγραψα και στην ίδια, την τηλεόραση την συχαίνομαι, αν όμως γράψει καμιά σειρά με το τρελό της το χιούμορ τρέχοντας θα αγοράσω. Και μάλιστα έκοψα ήδη και την μάρκα!
Α, που'σαι, επειδή οι νυκτερινές μας πορείες συμπίπτουν σε κάποιο σημείο, άμα κανένα βράδυ σε πετύχω, θα έρθω να σου μιλήσω. Μην τρομάξεις, ε;
Post a Comment
<< Home