Αμερικανάκια...

...ξεαμερικανάκια, το πουτσίνι το έριξαν του Μπους, για να δανειστώ την ατάκα από τα Άγρια Μωρά!
Δεν περιμένω να γυρίσει τούμπα ο κόσμος, να δούμε, όμως, πως θα τα καταφέρει να συνεργαστεί με την τσαούσα την πρόεδρο της Βουλής που ψεύτη τον ανέβαζε, γυμνό βασιλιά τον κατέβαζε. Ούτε ψύλλος στον κόρφο του!
Το ένα το κάθαρμα ήδη πήγε σπίτι του να πίνει το τσαγάκι του. Το άλλο να δούμε αν θα επιβιώσει. Το γαμώτο είναι ότι αυτός είναι χειρότερος. Αυτός είναι πρακτικά που σχεδίασε τα πάντα, με την συμπαράσταση του άλλου, οπότε πρέπει να περιμένουμε την αντίδραση.
Το πλέον εντυπωσιακό που διάβασα ήταν η πρίπτωση του Ελληνοαμερικανού Ρεπουπλικάνου κυβερνήτη που δεν πήγε στην δεξίωση που διοργανωνόταν προς τιμήν του, μόνο και μόνο επειδή τον πανηγυρικό της βραδιάς θα εκφωνούσε ο Μπούς!!! Το όνομα τώρα μου διαφεύγει, δεν έχει, όμως και ιδιαίτερη σημασία. Αυτό εμένα μου φαίνεται ο ορισμός του "βυθίζεται το πλοίο, τα ποντίκια την κάνουν πρώτα".
Βλέπω, όμως, και κάτι άλλο να επιβεβαιώνεται: τα πραγματα στην Αμερική, και συνεπεία αυτού και στον υπόλοιπο κόσμο, θα φτιάξουν μόνο όταν το αποφασίσουν οι ίδιοι οι Αμερικανοί. Τίποτα και κανένας δεν μπορεί να αλλάξει την Αμερική πλήν των ίδιων των Αμερικανών.
Και αποδεικνύεται, εντέλει, ότι και την δύναμη έχουν και τον τρόπο, παρά τα όσα λέγονται σχετικά με το σύστημα, τις μεγαλοεταιρείες, κ.τ.λ., κ.τ.λ. Η βούληση είναι πιθανόν να λείπει, αλλά όπως φαίνεται και αυτή δημιουργείται, όταν διαπιστώνουν ότι τα πράγματα φτάνουν στο απροχώρητο. Φυσικά, το ζήτημα είναι να μην φτάνουν εκεί, αυτό όμως είναι άλλη συζήτηση.
Στο site του (www.michaelmoore.com) ο Μάικλ Μούρ, πέραν των - δικαιολογημένων κατ'εμένα - θριαμβολογιών, παραθέτει καταπληκτικές φωτογραφίες από ψηφοφόρους, μέχρι και ολόκληρες οικογένειες, με τις σκούπες στα χέρια και ξεκάθαρη πρόθεση!