Η ταυτότητα

Έχω φυλαγμένη στο συρτάρι του γραφείου μία ταυτότητα. Αυτό το χρυσό βραχιόλι που έχει χαραγμένο επάνω του το όνομα του κατόχου.
Αυτή που μου την έδωσε επέμεινε ιδιαίτερα να την κρατήσω, παρότι η ιστορία της ακούγεται σχεδόν εξωπραγματική.
Την ταυτότητα αυτή την έχασε σε κάποιο παραθαλάσσιο μέρος του νησιού πρίν από αρκετά χρόνια. Μετά, λοιπόν, από περίπου δέκα χρόνια ένας πολύ δικός της άνθρωπος την βρήκε καθώς κάθονταν σε κάποια ταβέρνα στο μέρος εκείνο.
Όταν μου είπε την ιστορία και μου ζήτησε να της την προσέχω δίστασα. Η ευθύνη ήταν πολύ μεγάλη.
Τώρα, που έχουμε να μιλήσουμε κάτι μήνες, τη νιώθω να στοιχειώνει κυριολεκτικά το γραφείο και την σκέψη μου. Πραγματικά να με καίει.
Από την μία δεν ξέρω τι να κάνω μαζί της, από την άλλη, όμως, αν με οποιονδήποτε τρόπο προσπαθήσω να την επιστρέψω, νιώθω ότι θα προδώσω τα όσα όμορφα ζήσαμε μαζί.
Και το τραγικότερο; Δεν ξέρω πλέον εκείνη τι αισθάνεται.