Η καλή μέρα από το μεσημέρι φαίνεται

Σήμερα κατά το μεσημέρι, ακριβώς κάτω από το μπαλκόνι μου, εκτυλίχθηκε μια τελείως τρελή σκηνή: Ένας μαύρος (μαύρος ήταν, τι να τον πω; Πορτοκαλί;), ο οποίος περπάταγε στο απέναντι πεζοδρόμιο με την γυναίκα του, την κτύπησε τόσο δυνατά που αυτή έσκασε επάνω στο καπό ενός αυτοκινήτου. Η γυναίκα μετά έπεσε χάμω και άρχισε να βογκάει.

Εκείνη την στιγμή ερχόντουσαν από κάποια παράδοση δύο πιτσαδόροι που δουλεύουν στην απέναντι πιτσαρία. Αντί να προχωρήσουν ευθεία έστριψαν, ο ένας μετά τον άλλο και πάρκαραν μπροστά στον τύπο. Από την πιτσαρία πετάχτηκε έξω και ένας άλλος και ήρθε κατά πάνω του. Δυο-τρεις άλλοι που είδαν την γυναίκα χάμω άρχισαν να προχωράν κατά τον τύπο με ιδιαίτερα 'φιλικές' διαθέσεις.

Και το κερασάκι: ένα καλόπαιδο, γύρω στο 1.85 - 1.90, με διαστάσεις δίφυλλης ντουλάπας, χέρια σαν στυλιάρια, τατουάζ στους καρπούς, κόκκινη βερμούδα και κόκκινο μπλουζάκι ξεπρόβαλε από την γωνία του δρόμου. Στάθηκε και κοίταγε τον κόσμο που μαζεύτηκε και άρχισε να σπρώχνει τον τύπο. Μόλις κατάλαβε - προφανώς - τι συνέβηκε έστριψε στο στενό. Προσπάθησε να ανέβει στο πεζοδρόμιο αλλά μάλλον δεν τον χώραγε να περάσει! Κατέβηκε και προχώρησε προς το πλήθος. Με μια κίνηση το χώρισε στα δύο και άρπαξε τον τύπο από τον λαιμό. Αμέσως κρεμάστηκαν κάποιοι από τα χέρια του προσπαθώντας να τον σταματήσουν. Ο τύπος του άρχισε 'γυναίκα μου είναι, εσένα τι σε νοιάζει';

'Ωχ', σκέφτηκα, 'δεν το γλιτώνει το μπουνίδι'.

Εκείνη την στιγμή σηκώθηκε η γυναίκα και στάθηκε μπροστά στον τύπο. Άπλωσε τα χέρια της και με τις παλάμες της ανοιγμένες προς τα εμπρός έκανε στον κόσμο να σταματήσει. Η ντουλάπα έμεινε να την κοιτάει μερικά δευτερόλεπτα και μετά άφησε τον τύπο. Αμέσως κάποιοι τον άρπαξαν και τον έσπρωξαν προς την πιτσαρία. 'Εδώ θα περιμένεις μέχρι να έρθει η αστυνομία'. Μετά από αυτό το πλήθος σιγά σιγά διαλύθηκε.

Το εντυπωσιακό είναι ότι δεν ακούστηκε ούτε ένα βρισίδι σχετικά με το χρώμα του. Οι χριστοπαναγίες, τα πουστριλίκια και τα 'τι άντρας είσαι που δέρνεις γυναίκες; Βάλε τα αρχίδια στον κώλο σου ρε'! έδιναν και έπαιρναν. Ούτε ένα σχόλιο όμως για το ότι ήταν μαύρος! Το ευκολότερο δηλαδή.

Ένιωσα περήφανος. Και μάλιστα διπλά. Από την μια έσπευσαν να υπερασπιστούν την γυναίκα. Και από την άλλη έβρισαν πατόκορφα τον τύπο χωρίς να καταφύγουν σε 'ευκολίες'. Να πω ότι θα με χάλαγε αν έτρωγε και μερικές ψιλές; Καθόλου δεν θα με χάλαγε. Όχι φυσικά από το ντουλάπι. Οι ψιλές του σίγουρα με καρεκλοπόδαρα θα έμοιαζαν.



Όποιος μπορεί και έχει διάθεση, ας κατηφορίσει την Πειραιώς.
Στην Ακάδημου, στο 14, απέναντι από την Πειραματική Σκηνή του Εθνικού βρίσκεται το Θέατρο Μεταξουργείο.

Εκεί, η Άννα Βαγενά διηγείται την ιστορία της δημιουργίας του Θεσσαλικού Θεάτρου, που μετεξελίχθηκε στο αντίστοιχο ΔΗΠΕΘΕ.
Δεν χωράει κανενός είδους 'κριτική'. Μόνο πολύ συναίσθημα.
Και μία αίσθηση τέλους.

Ενημέρωση 1 (17 - 5): Μας γάνωσαν τα αυτιά όλη μέρα σήμερα με την 'Επιχείρηση Καθαρά Εξάρχεια'... ΔΕΝ ΓΑΜΙΕΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ...Στο τέλος θα αρχίσω να ρίχνω και εγώ μολότοφ και γκαζάκια.