Διάλογος
- Πως σου φάνηκε η Αγέλαστος Πέτρα;
- Ήταν απίστευτη! Είχε όλα όσα κάνουν ένα πραγματικό έργο τέχνης: βαθύ ανθρωπισμό, λυρισμό, έλεγε σκληρές αλήθειες με ένα τρόπο που δεν πλήγωνε, χρησιμοποιούσε το παρελθόν και το παρόν με υποδειγματικό τρόπο για να δείξει πάνω κάτω τι θα γίνει στο μέλλον και...
- Αλήθεια; Πολύ όμορφα. Κι'εσύ; Τι κάνεις εσύ;
-....
- Μίλα ρε, γιατί δεν μιλάς;
- Τι να πω;
- Να μου απαντήσεις. Τι κάνεις εσύ;
- Τι να κάνω μωρέ, αφού τα ξέρεις...
- Τι ξέρω δηλαδή;
- Εδώ δεν ξέρω αν θα έχω αύριο δουλειά, τι μπορώ να κάνω;
- Το ξέρεις ότι λες μαλακίες τώρα, έτσι;
- Γιατί λέω μαλακίες;
- Ρε, ο σκηνοθέτης έδωσε δέκα, ψέματα, δώδεκα χρόνια από την ζωή του για να φτιάξει την ταινία, εσύ τι βλακείες μου τσαμπτουνάς;
-....
- Πάλι δεν μιλάς; Σιγά, σάμπως έχεις να πεις κάτι;
- Αν δεν εξασφαλίσεις την επιβίωσή σου, πως θα μπορέσεις να κάνεις τέχνη;
- Αγοράκι μου τα έχεις τελείως χαμένα; Ποιά επιβίωση και παπαριές μου λες; Μόνο για να τον παίζεις είσαι, μου φαίνεται.
- Τι είναι αυτά που λες;
- Μωρέ εγώ ξέρω τι λέω, εσύ ξέρεις τι κάνεις;
-......
- Να'τα μας πάλι...Γιατί δεν μιλάς ρε; Το αμίλητο νερό ήπιες ρε παλιομαλάκα;
- Μην βρίζεις ρε.
- Γιατί; Ποιος θα με σταματήσει; Εσύ;
-....
- Είπα κι'εγώ...Θα μου απαντήσεις επιτέλους;
- Σε τι να σου απαντήσω;
- Στην ερώτηση που σου έκανα ρε, που αλλου; Τι κάνεις εσύ;
- Τίποτα δεν κάνω.
- Επιτέλους, κάπου φτάνουμε. Και γιατί παρακαλώ δεν κάνεις τίποτα;
- Γιατί έχω άλλα στο μυαλό μου. Να πληρώσω το νοίκι, να φάω κάτι για να μην ψοφήσουμε, αυτά. Άλλωστε, όπως έλεγαν και οι Ρωμαίοι primum vivere, deinde filosophare.
- Κοίτα που θα μας βγει και φιλόσοφος τώρα. Θα κόψεις τις αηδίες και θα πεις δυο σοβαρές κουβέντες;
- Αφού σου είπα. Έχω άλλα πράγματα στο μυαλό μου.
- Αγοράκι, θα στο ξαναπώ. Λες μαλακιές και το ξέρεις.
- Γιατί μαλακίες, εγώ...
- ΓΙΑΤΙ ΛΕΣ ΜΑΛΑΚΙΕΣ. Και το ξέρεις.
- Εντάξει ντε, μην φωνάζεις.
- Τσαντίζομαι με τις μαλακίες που ακούω. Και άμα τσαντίζομαι φωνάζω.
-....
- Χρόνο ρε δεν έχεις;
- Έχω.
- Γιατί δεν τον χρησιμοποιείς σωστά τότε;
- Τι εννοείς σωστά;
- Γαμώ το κέρατό μου που μπλέξαμε. Ρε, την ίδια γλώσσα δεν μιλάμε; Τι εννοώ ρε μαλάκα, δεν καταλαβαίνεις;
- Εντάξει, μην τσαντίζεσαι.
- Ρε μαλάκα, ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙΣ ΝΑ ΜΟΥ ΛΕΣ ΝΑ ΜΗΝ ΤΣΑΝΤΙΖΟΜΑΙ; ΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΟ ΛΕΣ ΤΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΣΑΝΤΙΖΟΜΑΙ.
- Εντάξει, εντάξει, συγνώμη
- Άντε μην τα πάρω τελείως.
- Συγνώμη είπα.
- Λοιπόν, μαλάκα, θα μου απαντήσεις να τελειώνουμε; Τι θα κάνεις επιτέλους εσύ;
- Δεν ξέρω τι να κάνω. Αν ήξερα, λες να μην το έκανα;
- Να μάθεις. Κάποτε επιτέλους πρέπει να μάθεις. Τι στα κομμάτια, μια ζωή χαμένος στο διάστημα θα είσαι.
- Να μάθω...Και πως γίνεται αυτό;
- Τι μουρμουρίζεις εκεί;
- Τίποτα, τίποτα.
- Τι τίποτα ρε, αφού σε άκουσα. Κάτι μουρμούριζες.
- Σκέφτομαι τι μπορώ να κάνω.
- Να σκεφτείς και να μου πεις σύντομα μαλάκα, άκουσες; αλλιώς δεν θα τα πάμε καλά οι δυο μας.
- Μάλιστα, κατάλαβα.
- Άντε το καλό που σου θέλω.
Αυτομαστίγωμα. Κάποτε χρειάζεται. Μπας και ξυπνήσουμε επιτέλους.
Ενημέρωση 1 (7 - 5): Παπα-μάγκας
- Ήταν απίστευτη! Είχε όλα όσα κάνουν ένα πραγματικό έργο τέχνης: βαθύ ανθρωπισμό, λυρισμό, έλεγε σκληρές αλήθειες με ένα τρόπο που δεν πλήγωνε, χρησιμοποιούσε το παρελθόν και το παρόν με υποδειγματικό τρόπο για να δείξει πάνω κάτω τι θα γίνει στο μέλλον και...
- Αλήθεια; Πολύ όμορφα. Κι'εσύ; Τι κάνεις εσύ;
-....
- Μίλα ρε, γιατί δεν μιλάς;
- Τι να πω;
- Να μου απαντήσεις. Τι κάνεις εσύ;
- Τι να κάνω μωρέ, αφού τα ξέρεις...
- Τι ξέρω δηλαδή;
- Εδώ δεν ξέρω αν θα έχω αύριο δουλειά, τι μπορώ να κάνω;
- Το ξέρεις ότι λες μαλακίες τώρα, έτσι;
- Γιατί λέω μαλακίες;
- Ρε, ο σκηνοθέτης έδωσε δέκα, ψέματα, δώδεκα χρόνια από την ζωή του για να φτιάξει την ταινία, εσύ τι βλακείες μου τσαμπτουνάς;
-....
- Πάλι δεν μιλάς; Σιγά, σάμπως έχεις να πεις κάτι;
- Αν δεν εξασφαλίσεις την επιβίωσή σου, πως θα μπορέσεις να κάνεις τέχνη;
- Αγοράκι μου τα έχεις τελείως χαμένα; Ποιά επιβίωση και παπαριές μου λες; Μόνο για να τον παίζεις είσαι, μου φαίνεται.
- Τι είναι αυτά που λες;
- Μωρέ εγώ ξέρω τι λέω, εσύ ξέρεις τι κάνεις;
-......
- Να'τα μας πάλι...Γιατί δεν μιλάς ρε; Το αμίλητο νερό ήπιες ρε παλιομαλάκα;
- Μην βρίζεις ρε.
- Γιατί; Ποιος θα με σταματήσει; Εσύ;
-....
- Είπα κι'εγώ...Θα μου απαντήσεις επιτέλους;
- Σε τι να σου απαντήσω;
- Στην ερώτηση που σου έκανα ρε, που αλλου; Τι κάνεις εσύ;
- Τίποτα δεν κάνω.
- Επιτέλους, κάπου φτάνουμε. Και γιατί παρακαλώ δεν κάνεις τίποτα;
- Γιατί έχω άλλα στο μυαλό μου. Να πληρώσω το νοίκι, να φάω κάτι για να μην ψοφήσουμε, αυτά. Άλλωστε, όπως έλεγαν και οι Ρωμαίοι primum vivere, deinde filosophare.
- Κοίτα που θα μας βγει και φιλόσοφος τώρα. Θα κόψεις τις αηδίες και θα πεις δυο σοβαρές κουβέντες;
- Αφού σου είπα. Έχω άλλα πράγματα στο μυαλό μου.
- Αγοράκι, θα στο ξαναπώ. Λες μαλακιές και το ξέρεις.
- Γιατί μαλακίες, εγώ...
- ΓΙΑΤΙ ΛΕΣ ΜΑΛΑΚΙΕΣ. Και το ξέρεις.
- Εντάξει ντε, μην φωνάζεις.
- Τσαντίζομαι με τις μαλακίες που ακούω. Και άμα τσαντίζομαι φωνάζω.
-....
- Χρόνο ρε δεν έχεις;
- Έχω.
- Γιατί δεν τον χρησιμοποιείς σωστά τότε;
- Τι εννοείς σωστά;
- Γαμώ το κέρατό μου που μπλέξαμε. Ρε, την ίδια γλώσσα δεν μιλάμε; Τι εννοώ ρε μαλάκα, δεν καταλαβαίνεις;
- Εντάξει, μην τσαντίζεσαι.
- Ρε μαλάκα, ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙΣ ΝΑ ΜΟΥ ΛΕΣ ΝΑ ΜΗΝ ΤΣΑΝΤΙΖΟΜΑΙ; ΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΟ ΛΕΣ ΤΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΣΑΝΤΙΖΟΜΑΙ.
- Εντάξει, εντάξει, συγνώμη
- Άντε μην τα πάρω τελείως.
- Συγνώμη είπα.
- Λοιπόν, μαλάκα, θα μου απαντήσεις να τελειώνουμε; Τι θα κάνεις επιτέλους εσύ;
- Δεν ξέρω τι να κάνω. Αν ήξερα, λες να μην το έκανα;
- Να μάθεις. Κάποτε επιτέλους πρέπει να μάθεις. Τι στα κομμάτια, μια ζωή χαμένος στο διάστημα θα είσαι.
- Να μάθω...Και πως γίνεται αυτό;
- Τι μουρμουρίζεις εκεί;
- Τίποτα, τίποτα.
- Τι τίποτα ρε, αφού σε άκουσα. Κάτι μουρμούριζες.
- Σκέφτομαι τι μπορώ να κάνω.
- Να σκεφτείς και να μου πεις σύντομα μαλάκα, άκουσες; αλλιώς δεν θα τα πάμε καλά οι δυο μας.
- Μάλιστα, κατάλαβα.
- Άντε το καλό που σου θέλω.
Αυτομαστίγωμα. Κάποτε χρειάζεται. Μπας και ξυπνήσουμε επιτέλους.
Ενημέρωση 1 (7 - 5): Παπα-μάγκας
posted by Pan at 1:25 AM
14 Comments:
Ααααα!
Φοβερό! Μου την δανείζεις λίγο αυτή την inner voice?
Δεν ξέρω αν αυτό βοηθάει, πάντως δεν είσαι μόνος, είναι κι άλλος κόσμος που είναι έτσι, όχι πολύς αλλά πάντως κι άλλος...
αααα!!! πάω να ξεχαστώ πάλι...
Πάρ'την όλη δική σου. Μετά να δούμε πως θα ξεμπλέξεις...
Φίλτατε sorry. Στο προηγούμενο σχόλιο εγώ ο διαφωνών δεν μπορώ να τα χώσω;
Για κάνε κάτι.
Όρμα...
χε,
έριξα τρελό γέλιο ρε πάνα, αλλά το θέμα δεν είναι αν έριξα εγώ τρελό γέλιο,το θέμα είναι είχε ή έχει αποτέλεσμα το αυτομαστίγωμα σου φίλε.
@tinkerbell: Δεν είναι κάτι που φαίνεται από την μια μέρα στην άλλη! Ο καιρός θα δείξει.
είσαι καλύτερα τώρα, φίλε;
:)
Υ.Γ.: Πέραν της πλάκας, αν μπορώ να βοηθήσω να πεις...
@ σπύρος σεραφείμ: ευχαριστώ φίλε μου! Μην ανησυχείς, δεν συμβαίνει κάτι ιδιαίτερο. Τύψεις, τίποτα άλλο.
τύψεις?έχω το καλύτερο φάρμακο..μουσική...καληνύχτα :)
@ελαφίνι: Ευχαριστώ, όντως το καλύτερο... Καλή ξεκούραση.
και εγω την ιδια συζητηση την εχω εδω και καιρο με μενα αλλα δεν με ακουω και δεν μου δινω πολυ σημασια..ασε που ολο μου αντιμιλαω και ακρη δεν βγαζω..λες να μου αρχιζει να μου στριβει dear pan? do you want to go into group therapy together?? ;-))))))
I despise anything having to do with psychologists or father confessors. I think that the sole group therapy can be berformed between friends. If our views coinside i would be most glad to talk it out.
that's what i meant ofcourse..the best kind of therapy is between friends..(i read about this in a post recently too but i cant remember where and to my great relief,most of the bloggers also replied with the same idea!!)
@tzotza: without any purpose to offend anybody, that's exactly what makes Greek society healthier than the American one: people turn to their friends whenever they have something to share, may that be a small or a big one. The -all kinds of - exceptions, according to my view, support the rule.
Post a Comment
<< Home