Σάββατο βράδυ
Νομίζω είναι ώρα για το μπάνιο. Κοιτάω το ρολόι του κινητού, 9:30.
Μια χαρά, έχουμε χρόνο.
Κάτσε να ρυθμίσω την ειδοποίηση στις δέκα, για καλό και για κακό.
Πάω στην κρεβατοκάμαρα, ανοίγω το ντουλάπι.
Για να δούμε...Μαύρο πουκάμισο, μαύρο, μαλακό τζιν, μαύρες κάλτσες, μαύρη φανέλα, μαύρο σώβρακο, πετσέτα για το μπάνιο.
Απλώνω τα ρούχα στο κρεβάτι, γδύνομαι στα γρήγορα, αρπάζω την πετσέτα και χώνομαι στο μπάνιο.
Looking for some hot stuff baby this evening
I need some hot stuff baby tonight.
You're just too good to be true
Can't take my eyes off of you
This is a man's world
But it would be nothing, nothing
Without a woman or a girl
But now i wanna be your dog
But now i wanna be your dog
Well come one
Thursday i don't care about you
It's Friday i'm in love
Everybody knows you been discrete
With so many people you had to meet
Without your clothes
Τι θόρυβος είναι αυτός;
Βγάζω λίγη σαπουνάδα από το αριστερό μου αυτί.
Το κινητό.
Βαράει η ειδοποίηση του κινητού, άργησα γαμώτη μου.
Ξεπλένω τις τελευταίες σαπουνάδες, κλείνω την βρύση, αρπάζω την πετσέτα και αρχίζω να τρίβομαι.
Βάζω την πετσέτα ανάμεσα στις παλάμες, την φέρνω στο κεφάλι και τρίβω τα μαλλιά μου, ενώ ταυτόχρονα δρασκελώ την μπανιέρα, ψάχνοντας τις παντόφλες. Φοράω την πρώτη.
Με την πετσέτα ακόμη στο κεφάλι μου βρίσκω και την δεύτερη, την φοράω και προχωράω προς την ανοικτή πόρτα.
Το πόμολο χώνεται στο πλευρό μου.
Διπλώνομαι στα δύο, χωρίς να σταματήσω.
Επιτέλους φτάνω στην κρεβατοκάμαρα.
Κάθομαι στο κρεβάτι, αρπάζω το κινητό και κλείνω τον θόρυβο.
Σε λίγο ο πόνος αρχίζει να υποχωρεί.
Φοράω το σώβρακο και τις κάλτσες.
Σηκώνομαι, βάζω το παντελόνι και τα παπούτσια.
Πάλι η πετσέτα στο κεφάλι.
Γρήγορο τρίψιμο.
Νομίζω είναι εντάξει.
Την αφήνω στο κρεβάτι, αρπάζω την φανέλα, την φοράω, την βάζω μέσα από το παντελόνι, αρπάζω το πουκάμισο, το φοράω.
Σφίγγω την ζώνη, κάθομαι στο κρεβάτι, δένω τα κορδόνια, αρπάζω κινητό, πορτοφόλι και κλειδιά.
Σηκώνομαι, ξεκινάω από το κάτω κουμπί του πουκαμίσου προχωρώντας προς την κουζίνα.
Αρπάζω την σακούλα από το τραπέζι, φτάνω στην εξώπορτα, βγαίνω, κλειδώνω και πατάω το κουμπί του ασανσέρ.
"Τελείωνε, τελείωνε.."
Σταματάει μπροστά μου, ανοίγει η πόρτα, μπαίνω και πατάω ισόγειο.
Σχεδόν τρέχοντας φτάνω στον σταθμό, βγάζω εισιτήριο και στέκομαι στην αποβάθρα.
Μετά από δύο λεπτά φτάνει το τραίνο.
Μπαίνω, λίγος κόσμος, βλέπω αδειανό κάθισμα, κάθομαι.
"Επόμενη στάση Νέο Ηράκλειο."
Βγαίνω από την ονειροπόληση μου, αρπάζω την σακούλα, σηκώνομαι και στέκομαι στην πόρτα.
Σταματάει, κατεβαίνω.
Κοιτάω δεξιά, τίποτα, αριστερά, πάλι τίποτα.
Βγάζω το κινητό, ψάχνω τα μηνύματα.
"Στις έντεκα στον σταθμό του τραίνου. Να ανέβεις στην γέφυρα".
Μάλιστα.
Τι ώρα πήγε; 11:10.
Όχι γαμώτο μου, θα με βρίσει.
Με μεγάλα βήματα αρχίζω να ανεβαίνω την σκάλα.
Ακουμπισμένη στο κάγκελο κοιτάει προς τα κάτω.
Φτάνω δίπλα της. "Καλησπέ..."
"Πάλι άργησες. Δύο χρόνια στην Αθήνα και δεν έμαθες ακόμη να είσαι στην ώρα σου;"
Κατεβάζω το κεφάλι.
"Συγνώ.."
"Για πόσο ακόμη;"
Ανοίγω βιαστικά την σακούλα, βγάζω τα ρόζ τριαντάφυλλα, σηκώνω το κεφάλι, απλώνω το χέρι χαμογελώντας.
"Αυτά είναι για εσένα!"
Με κοιτάει.
Σηκώνει το δεξί της χέρι, μου χώνει μπάτσο στο αριστερό μάγουλο.
Παγώνω, παγώνει μαζί μου ο χρόνος, χάνονται οι φωνές των ανθρώπων. Ξανασηκώνει το χέρι της, με την ανάστροφη της παλάμης της μου χώνει μπάτσο στο δεξί μάγουλο.
"Δεν μου αρέσουν τα κομμένα λουλούδια."
Γυρνάει και περπατά προς την σκάλα.
Αρχίζει να κατεβαίνει.
Συνέρχομαι κάπως.
Τρέχω προς την σκάλα, κατεβαίνω δυο δυο τα σκαλιά.
Φτάνω δίπλα της.
Την αρπάζω από το μπράτσο, την στρίβω προς εμένα.
Τσιρίζει "σταμάτα, με πονάς."
"Και εγώ πού ήθελες να το ξέρω;"
Τα τεράστια πράσινα μάτια της καρφώνονται στα δικά μου.
Αρχίζει να κατεβάζει το κεφάλι.
Το χέρι της χαλαρώνει.
"Έχεις δίκαιο."
Την αφήνω.
Κάνει δύο βήματα προς τα αριστερά, σηκώνει τα μάτια της, μισοκλείνει τα βλέφαρα. Κατεβάζει πάλι το κεφάλι.
"Συγνώμη που σε χτύπησα."
"Και όχι μία φορά μόνο, αλλά δύο."
Σηκώνει το κεφάλι της.
Ρυτίδα στο μέτωπο.
"Συγνώμη..."
Την κοιτάω κατάματα.
"Κανονικά έπρεπε να ανταποδώσω, αλλά δεν βαριέσαι. Άλλη φορά."
Φτάνω δίπλα της.
Ανοίγω την σακούλα.
Βγάζω το τυλιγμένο κουτί.
Της το προτείνω.
"Χρόνια πολλά!"
"Αχ, ευχαριστώ! Να σε φιλήσω."
Φιλί στα μάγουλα.
"Πάμε τώρα; Έφτασαν οι υπόλοιποι και μας περιμένουν σπίτι."
"Πάμε."
"Πέταξε την σακούλα. δεν την χρειάζεσαι άλλο."
"Έχω και δύο κρασιά μέσα."
"Όλα αυτά για εμένα; Ρε'συ, δεν έπρεπε. Καταξοδεύτηκες!"
"Σιγά μωρέ, δεν ήταν τίποτα. Πάμε τώρα;"
"Πάμε!"
Αυτό είναι το πρώτο μισό της ιστορίας. Το επόμενο προσεχώς!
Στην Εννιά-με-zillionmiles-δύο-away, που μου την ζήτησε.
Μια χαρά, έχουμε χρόνο.
Κάτσε να ρυθμίσω την ειδοποίηση στις δέκα, για καλό και για κακό.
Πάω στην κρεβατοκάμαρα, ανοίγω το ντουλάπι.
Για να δούμε...Μαύρο πουκάμισο, μαύρο, μαλακό τζιν, μαύρες κάλτσες, μαύρη φανέλα, μαύρο σώβρακο, πετσέτα για το μπάνιο.
Απλώνω τα ρούχα στο κρεβάτι, γδύνομαι στα γρήγορα, αρπάζω την πετσέτα και χώνομαι στο μπάνιο.
Looking for some hot stuff baby this evening
I need some hot stuff baby tonight.
You're just too good to be true
Can't take my eyes off of you
This is a man's world
But it would be nothing, nothing
Without a woman or a girl
But now i wanna be your dog
But now i wanna be your dog
Well come one
Thursday i don't care about you
It's Friday i'm in love
Everybody knows you been discrete
With so many people you had to meet
Without your clothes
Τι θόρυβος είναι αυτός;
Βγάζω λίγη σαπουνάδα από το αριστερό μου αυτί.
Το κινητό.
Βαράει η ειδοποίηση του κινητού, άργησα γαμώτη μου.
Ξεπλένω τις τελευταίες σαπουνάδες, κλείνω την βρύση, αρπάζω την πετσέτα και αρχίζω να τρίβομαι.
Βάζω την πετσέτα ανάμεσα στις παλάμες, την φέρνω στο κεφάλι και τρίβω τα μαλλιά μου, ενώ ταυτόχρονα δρασκελώ την μπανιέρα, ψάχνοντας τις παντόφλες. Φοράω την πρώτη.
Με την πετσέτα ακόμη στο κεφάλι μου βρίσκω και την δεύτερη, την φοράω και προχωράω προς την ανοικτή πόρτα.
Το πόμολο χώνεται στο πλευρό μου.
Διπλώνομαι στα δύο, χωρίς να σταματήσω.
Επιτέλους φτάνω στην κρεβατοκάμαρα.
Κάθομαι στο κρεβάτι, αρπάζω το κινητό και κλείνω τον θόρυβο.
Σε λίγο ο πόνος αρχίζει να υποχωρεί.
Φοράω το σώβρακο και τις κάλτσες.
Σηκώνομαι, βάζω το παντελόνι και τα παπούτσια.
Πάλι η πετσέτα στο κεφάλι.
Γρήγορο τρίψιμο.
Νομίζω είναι εντάξει.
Την αφήνω στο κρεβάτι, αρπάζω την φανέλα, την φοράω, την βάζω μέσα από το παντελόνι, αρπάζω το πουκάμισο, το φοράω.
Σφίγγω την ζώνη, κάθομαι στο κρεβάτι, δένω τα κορδόνια, αρπάζω κινητό, πορτοφόλι και κλειδιά.
Σηκώνομαι, ξεκινάω από το κάτω κουμπί του πουκαμίσου προχωρώντας προς την κουζίνα.
Αρπάζω την σακούλα από το τραπέζι, φτάνω στην εξώπορτα, βγαίνω, κλειδώνω και πατάω το κουμπί του ασανσέρ.
"Τελείωνε, τελείωνε.."
Σταματάει μπροστά μου, ανοίγει η πόρτα, μπαίνω και πατάω ισόγειο.
Σχεδόν τρέχοντας φτάνω στον σταθμό, βγάζω εισιτήριο και στέκομαι στην αποβάθρα.
Μετά από δύο λεπτά φτάνει το τραίνο.
Μπαίνω, λίγος κόσμος, βλέπω αδειανό κάθισμα, κάθομαι.
"Επόμενη στάση Νέο Ηράκλειο."
Βγαίνω από την ονειροπόληση μου, αρπάζω την σακούλα, σηκώνομαι και στέκομαι στην πόρτα.
Σταματάει, κατεβαίνω.
Κοιτάω δεξιά, τίποτα, αριστερά, πάλι τίποτα.
Βγάζω το κινητό, ψάχνω τα μηνύματα.
"Στις έντεκα στον σταθμό του τραίνου. Να ανέβεις στην γέφυρα".
Μάλιστα.
Τι ώρα πήγε; 11:10.
Όχι γαμώτο μου, θα με βρίσει.
Με μεγάλα βήματα αρχίζω να ανεβαίνω την σκάλα.
Ακουμπισμένη στο κάγκελο κοιτάει προς τα κάτω.
Φτάνω δίπλα της. "Καλησπέ..."
"Πάλι άργησες. Δύο χρόνια στην Αθήνα και δεν έμαθες ακόμη να είσαι στην ώρα σου;"
Κατεβάζω το κεφάλι.
"Συγνώ.."
"Για πόσο ακόμη;"
Ανοίγω βιαστικά την σακούλα, βγάζω τα ρόζ τριαντάφυλλα, σηκώνω το κεφάλι, απλώνω το χέρι χαμογελώντας.
"Αυτά είναι για εσένα!"
Με κοιτάει.
Σηκώνει το δεξί της χέρι, μου χώνει μπάτσο στο αριστερό μάγουλο.
Παγώνω, παγώνει μαζί μου ο χρόνος, χάνονται οι φωνές των ανθρώπων. Ξανασηκώνει το χέρι της, με την ανάστροφη της παλάμης της μου χώνει μπάτσο στο δεξί μάγουλο.
"Δεν μου αρέσουν τα κομμένα λουλούδια."
Γυρνάει και περπατά προς την σκάλα.
Αρχίζει να κατεβαίνει.
Συνέρχομαι κάπως.
Τρέχω προς την σκάλα, κατεβαίνω δυο δυο τα σκαλιά.
Φτάνω δίπλα της.
Την αρπάζω από το μπράτσο, την στρίβω προς εμένα.
Τσιρίζει "σταμάτα, με πονάς."
"Και εγώ πού ήθελες να το ξέρω;"
Τα τεράστια πράσινα μάτια της καρφώνονται στα δικά μου.
Αρχίζει να κατεβάζει το κεφάλι.
Το χέρι της χαλαρώνει.
"Έχεις δίκαιο."
Την αφήνω.
Κάνει δύο βήματα προς τα αριστερά, σηκώνει τα μάτια της, μισοκλείνει τα βλέφαρα. Κατεβάζει πάλι το κεφάλι.
"Συγνώμη που σε χτύπησα."
"Και όχι μία φορά μόνο, αλλά δύο."
Σηκώνει το κεφάλι της.
Ρυτίδα στο μέτωπο.
"Συγνώμη..."
Την κοιτάω κατάματα.
"Κανονικά έπρεπε να ανταποδώσω, αλλά δεν βαριέσαι. Άλλη φορά."
Φτάνω δίπλα της.
Ανοίγω την σακούλα.
Βγάζω το τυλιγμένο κουτί.
Της το προτείνω.
"Χρόνια πολλά!"
"Αχ, ευχαριστώ! Να σε φιλήσω."
Φιλί στα μάγουλα.
"Πάμε τώρα; Έφτασαν οι υπόλοιποι και μας περιμένουν σπίτι."
"Πάμε."
"Πέταξε την σακούλα. δεν την χρειάζεσαι άλλο."
"Έχω και δύο κρασιά μέσα."
"Όλα αυτά για εμένα; Ρε'συ, δεν έπρεπε. Καταξοδεύτηκες!"
"Σιγά μωρέ, δεν ήταν τίποτα. Πάμε τώρα;"
"Πάμε!"
Αυτό είναι το πρώτο μισό της ιστορίας. Το επόμενο προσεχώς!
Στην Εννιά-με-zillionmiles-δύο-away, που μου την ζήτησε.
42 Comments:
!
σκύλος Β.Κ.: έμεινες άφωνος ε;!
Μιλάμε, φοβερό!
Έχω γράψει κείμενο για ετοιμασίες εξόδου, για ντουλάπες, ρούχα κλπ. Θα το ανεβάσω απόψε!
Καλά, τι συντονισμός είναι αυτός!!!
Καλημέρα, φιλιά!
l.w.f.: Τα μεγάλα...κλπ, κλπ!
Πολύ ωραία! Θα μπω για να το απολαύσω!
Φιλιά!
Πάντως το κοριστάκι δεν μου φάνηκε και πολύ στα καλά της!
Εγώ πάντως θα ανταπέδιδα (τα χαστούκια)!!!
γ.μ.: Δεν έπεσες και πολύ έξω. Φυσικά αργά το κατάλαβα. Τι λεν για τον κερατά και τον δαρμένο; Κάπως έτσι.
Α, όλα κι'όλα! Είμαι κύριος εγώ, δεν κάνω τέτοια. Κάνω χειρότερα, τα οποία θα μάθετε αργότερα!!!
hmmmmm...i like fresh cut flowers my dear pan... :)))
You promise not to slap me? Twice?
Παρακαλώ;;;;;
Υπόσχομαι να κάνω λιγότερα μπλιπ, αρκεί κάποιος να με διαβεβαιώσει ότι η ιστορία αυτή είναι φανταστική και πως δεν υπάρχουν τέτοιες γυναίκες εκεί έξω κτλ. Γιατί αν υποψιαστώ...
r2-d2: δυστυχώς τα μπλιπ σου θα αυξηθούν.
Όχι μόνο υπάρχουν, αλλά είναι περισσότερες από όσο μπορείς να φανταστείς!
Σκέψου ότι μετά από αυτό, και άλλες παρόμοιες, αν και όχι τόσο περιπετειώδεις ιστορίες που μου έτυχαν, ορκίστηκα να μην δώσω ξανά λουλούδια.
Την επόμενη φορά,αν υπάρχει, πήγαινέ της ένα ξεριζωμένο ζιζάνιο από παρτέρι πάρκου. Με της ρίζες. Δεν θα είναι κομμένο. Ολόκληρο θα είναι, έτοιμο για μεταφύτευση...
Στα διάλα. Κάποιου του χαρίζανε ένα γάιδαρο και τον κοίταζε στα δόντια, έλεγε η γιαγιά μου...
I.D.: Η συγκεκριμένη μας τελείωσε εδώ και πολλά χρόνια.
Μου έμεινε μόνο ο 'δισταγμός.'
promise!!!cross my heart and hope to die!!! not even as a thought!!!
πλακα πλακα,τα εχω παρει και εγω με την 'κυρια'..τι κομπλεξικες γυναικες θεε μου..και μετα σου λενε πως δεν υπαρχουνε αντρες για να κανουνε σοβαρες σχεσεις!! ΧΑ!!!!good excuse dear!!! (gggrrrr!!! και συμφωνω και με την industrial daisies!!!)
tzotza: Τουλάχιστον καλυφτήκαμε στον ένα τομέα!
Το αν θα καταφέρω να ξεπεράσω τις αμφιβολίες μου, είναι άλλο θέμα. We'll see!
Trust me, as i wrote to r2-d2 too, you have no idea how many of them exist!
Εμένα αυτές οι γυναίκες μου φέρνουν μεγάλη αμηχανία. Είναι πάντα τόσο απόλυτες για απλά καθημερινά πράγματα! Π.χ. μία που ήξερα απέρριψε κάποιον επειδή φορούσε ασπρόμαυρα t-shirt και κάποιον άλλον τον έβρισε επειδή έγλειφε το κέτσαπ που ξεχείλιζε από το hamburger!!!
@credit..(sorry pan but i cant just pass on this!!!)
πες μου πως αστειευεσαι για το ketchup!!!και τι ηθελε να την κανει?να κανει stain his shirt??? god..τι αλλο θα ακουσουμε αποψε..where IS my straitjacket...
credit: εμένα με έφτυσαν επειδή τα παπούτσια μου δεν ήταν 'του επιπέδου τους'.
Α, είδες, βρήκα καινούριο θέμα! Θενξ!
tzotza: put down the straitzacket. Down i said...down!
Βρε δε πα να υπάρχουν κάμποσες τέτοιες! Ε και;
Το θέμα είναι πως εσύ, ως ακατάβλητος ανήρ, μπορείς να το εξιστορείς. Να το αντέχεις, ας πούμε.
Κι έτσι να ξέρεις εκ προοιμίου με ποιον τρόπο θα την ξαναπατήσεις....
Ηλίας Δημόπουλος: Πλέον για εμένα είναι παιγνίδι. Κάτι για να γελάσουμε.
Το μόνο βέβαιο είναι, πάντως, ότι δεν πρόκειται να την πατήσω με τον ίδιο τρόπο πάλι. Με διαφορετικό μπορεί!
Χαχαχαχα είναι ακόμα καλύτερη γραμμένη!
Αφού σου το 'πα, να τις αποφεύγεις τις κουλτουριάρες παιδί μου χεχεχ!
purple clementine: που'σαι να διαβάσεις τις άλλες ακόμη!
"Για να δούμε...Μαύρο πουκάμισο, μαύρο, μαλακό τζιν, μαύρες κάλτσες, μαύρη φανέλα, μαύρο σώβρακο, πετσέτα για το μπάνιο."
Φαντάζομαι, και η πετσέτα μαύρη, έτσι;
;^p
Μου άρεσε πολύ το κείμενο και λέω σαχλαμαρίτσες για να μην πω ένα ξερό "πολύ καλό". Το συνηθίζω, προετοιμάσου ψυχολογικά. Την καλημέρα μου.
μπαμπάκης: Επιτέλους, κάποιος πρόσεξε την λεπτομέρεια!
Αγαπητέ μου, όχι, δεν ήταν μαύρη!
Μου την είχε βάλει η μάνα μου όταν έφευγα για την Αθήνα.
Ήταν σκούρο μπλέ!
Σε ευχαριστώ πολύ, καλημέρα!
Αυτο που μου έκανε εντύπωση πάντως είναι ότι κανεις-ουτε εσυ-δεν ασχολήθηκε με το τι μπορεί να έπαθε και να αντιδρα η κοπελα με χαστουκια!!!!
Καλως σε βρηκα!
ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΙΣΟ ΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΑΝΤΙΔΡΟΥΣΑ ΠΟΛΥ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΣΕ 2 ΧΑΣΤΟΥΚΙΑ...
ΕΠΙΣΗΣ ΕΧΩ ΜΕΙΝΕΙ ΜΕ ΜΙΑ ΑΠΟΡΙΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ ΣΤΟ BLOG ΜΟΥ..
ΚΑΛΗΣΠΕΡΕΣ!
ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΙΣΟ ΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΑΝΤΙΔΡΟΥΣΑ ΠΟΛΥ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΣΕ 2 ΧΑΣΤΟΥΚΙΑ...
ΕΠΙΣΗΣ ΕΧΩ ΜΕΙΝΕΙ ΜΕ ΜΙΑ ΑΠΟΡΙΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ ΣΤΟ BLOG ΜΟΥ..
ΚΑΛΗΣΠΕΡΕΣ!
Nα φορας χρωματα!!!!
Φιλια!!!
***
no way out: Πίστεψέ με, δεν είχα καμία διάθεση εκείνη την στιγμή να αναλύσω το πως και το γιατί! Να συνέλθω προσπαθούσα από το διπλό χαστούκι!
no way out: Καλωσόρισες!
loth: είμαι βέβαιος ότι η αντίδρασή μου θα σε αφήσει άφωνη!!!
Θα την μάθεις στην ώρα της.
Ηρώ: λες αυτό να είναι το πρόβλημα:
Φιλιά!
Την επόμενη φορά που θα αργήσεις κανα τέταρτο με εικοσάλεπτο, (λέμε τώρα), δώστε ραντεβού κάτω απο τ γέφυρα. Αν με 10 λεπτά έφαγες 2 χαστούκια, με 20 σε βλέπω απο κάτω.
Ψυχραιμος και σωστός πάντως, τα σέβη μου. :)
Ωραίος.
Και λουλουδια.
Και κρασιά.
Και κουτί.
Και χαστούκια.
Να σας πω, κι εμένα δεν μου αρέσουν τα κομμένα λουλούδια αλλά το λέω απο την αρχή.
Οσο για την χειροδικία, έπρεπε να της το ανταποδώσετε.
Ετσι την επόμενη φορά θα το ξανασκεφτοταν.
Με κάτι τέτοιες έχουμε βγάλει το χειρότερο όνομα.
siddhartha: Νομίζω ότι η αργοπορία μου ήταν πταίσμα, μπροστά στις προηγούμενες!
μάρω_κ: Καλωσόρισες! Το να το λες εξαρχής το δέχομαι. Και δεν είμαι και μαζοχιστής!
Την έφτιαξα καλά, πάντως. Αργότερα!
man in black,
την συνέχεια...
φιλιά!
Υπάρχει νορμάλ άντρας που μετά από τέτοια συμπεριφορά γυναίκας, τρέχει ξωπίσω της και απαντάει ψύχραιμα και λογικά?!!
Ανυπομονώ για τη συνέχεια της ιστορίας!!!
λόγια του αέρα: Ωχ και δεν είναι έτοιμη ακόμη!
Βολεύεστε με μία άλλη, κάπως παρόμοια;
για πες για πες..
παπί: Το 'νορμάλ' πίστεψέ με δεν παίζει!
Απλά, τον καιρό εκείνο ήμουν μικρός και άπραγος!
Να την ανεβάσω δηλαδή;
Post a Comment
<< Home