Ο Λυκος της Ψυχής μου

Εγώ μεγάλωσα με αρχές
Ανάτροφη και συμβουλές
Και από αυστηρούς γονείς,
Οι δάσκαλοι κι'οι συγγενείς
Σ'εμένα είχαν ποντάρει
Να γίνω το καλό παιδί
Αρνάκι άσπρο και παχύ
Της μάνας του καμάρι

Μα ο λύκος της ψυχής μου τραγουδάει
Στο δάσος της ζωής μου ξενυχτά
Ο λύκος της ψυχής μου τραγουδάει
Κανείς τον λύκο δεν τον κυβερνά

Μα τις ελπίδες τους αυτές
Εγώ τις πρόδωσα, που λες
Κι'από θρεφτάρι στο μαντρί
Καλύτερα με συγκινεί
Να γίνω εγώ μακάρι
Λύκος μαύρος και λιγνός
Του πατέρα του καημός
Αντί στην γυάλα ψάρι.

Ο λύκος της ψυχής μου τραγουδάει
Στο δάσος της ζωής μου ξενυχτά
Ο λύκος της ψυχής μου τραγουδάει
Κανείς τον λύκο δεν τον κυβερνά

Πάντοτε συμπαθούσα ιδιαίτερα τους λύκους,
Χωρίς να γνωρίζω γιατί αυτό συνέβαινε
Μέχρι που διάβασα το βιβλίο
"Λύκοι σας παρακαλώ μην κλαίτε",
Του φυσιοδίφη Μόατ Φάρλεϋ,
Το οποίο περιγράφει την εμπειρία του
Από την αποστολή που η Καναδική κυβέρνηση
Του ανάθεσε, και η οποία ήταν στην πραγματικότητα,
Να της δώσει το "επιστημονικό" άλλοθι
Να ξεπαστρέψει όσους περισσότερους από
Τους μοναχικούς ιππότες της Ανταρκτικής μπορούσε
Ο Φάρλεϋ έζησε κοντά σε μία οικογένεια λύκων
Για ένα ολόκληρο χρόνο,
Πλήρως ξεκομμένος από τον "πολιτισμό"
Φυσικά, επειδή τα ευρήματα του Επιστήμονα
Αντιστρατεύονταν με τις επιθυμίες των κρατούντων,
Δεν δίστασαν να τον στείλουν
Κάπου τόσο μακρυά που δεν θα τους ήταν εμπόδιο
Και να προχωρήοσυν έτσι κι'αλλιώς
Στην σφαγή